ας

(πληθ. Άζεν, Asen). Περιληπτικό όνομα ομάδας γερμανικών θεοτήτων, με αρχηγό τον Οντίν, τον υπέρτατο θεό. Ο αριθμός τους ποικίλλει: 9, 12 ή 14. Κατά τη γερμανική μυθολογία, οι Άζεν είχαν κατορθώσει να επιβάλουν την εξουσία τους ύστερα από νικηφόρο αγώνα με ένα άλλο θεϊκό γένος, τους Βάνεν. Στους Άζεν απέδιδαν τη δημιουργία του κόσμου από το σώμα του μυθικού γίγαντα Ίμιρ, τον οποίο είχαν σκοτώσει: με τη σάρκα του έφτιαξαν τη Γη, με τα κόκαλά του τα βουνά, με το αίμα του τη θάλασσα, με το κρανίο του τον ουρανό και με το μυαλό του τα σύννεφα. Έπλασαν ύστερα το πρώτο ζεύγος ανθρώπων με δύο κορμούς δέντρων και έχτισαν την κατοικία τους, που ονομαζόταν άσγκαρντ (asgardh). Ωστόσο, η κυριαρχία των Άζεν στον κόσμο ήταν μάλλον επισφαλής. Ήταν υποχρεωμένοι να αγωνίζονται συνεχώς με γίγαντες, τέρατα, δαίμονες και πάντα υπήρχε η απειλή μιας καταστροφικής μάχης, του χαοτικού ολοκληρωτικού αγώνα, που θα οδηγούσε στην καταστροφή τους και στην καταστροφή του κόσμου. Οι Άζεν δεν θεωρούνταν συνεπώς αιώνιοι και διέφεραν στο σημείο αυτό από τις άλλες θεότητες των άλλων πολυθεϊστικών θρησκειών.

* * *

(I)

ἆς (αιολ.) και ἇς δωρ. (Α)

έως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < *ἇFoς < *ἇος < ἇς, με συναίρεση. Ο αιολ. τ. ἇς, με αιολική ψίλωση, ενώ ο αντίστοιχος τ. της Ιων.-Αττικής είναι ἕως*].

————————

(II)

μόριο που δηλώνει: 1. συγκατάθεση, παραχώρηση ή αποδοχή

2. ευχή.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. < (προστακτική) άφες (του αρχ. ρ. αφίημι «αφήνω»), που προήλθε με συγκοπή. Στους μετακλασικούς χρόνους απαντά ως παρακελευσματικό μόριο πριν από ρηματικούς τύπους. Απίθανη θεωρείται η άποψη ας < έασε, προστ. του ρ. εώ «επιτρέπω, αφήνω», γιατί ο τ. έασε δεν είχε ανάλογη χρήση].